آسمان بارانی آسمان بارانی است اشك من هم جاری است شاید این ابر كه می نالد و می گرید از درد من است آخری اخر ابر هم – از دلم با خبر است شاید او می داند كه فرو خوردن اشك قاتل جان من است من به زیر باران از غم و درد خودم می نالم اشك خود را كه نگه می دارم با یه بغض كهنه من رهایش كردم باز زیر باران من به زیر باران اشكها می ریزم همگان در گذرند باز بی هیچ تامل در من سر به سوی آسمان می سایم؛ من نمی دانم… صورتم بارانی است یا آسمان بارانی است

دلبستگی ما چو از آغاز غلط بود چون هر قدمی در ره ما باز غلط بود دوری تو از من که غلط نیست درست ا ست نزدیکی آن مجتمع ناز غلط بود استادگی ما پی مقصود مقدس جان دادن مجنون سرافراز غلط بود آن عشوه غلط بود،آن ناز غلط بود هر معنی آن چشمه غماز غلط بود

چندین شعر زیبا درباره خیانت من به یادت بودم اما تو بی احساس به منو احساسم تو خیانت کردی باز یادم از یادت رفت بی صدا قلبم مرد من شدم تنها تر خاطراتت رو غم برد بی هوس عاشق بود این دل بیچارم از هوس تو رفتی من هنوز بیمارم بی خداحافظ بود رفتنت از پیشم دور میشیو من بی صداتر میشم به تو مدیونم من عشقو یادم دادی عاشقت بودم من تو به بادم دادی . * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * خیانت کرده ای آری ولی گویم نفهمیدی بدی از کار من بوده که تو اینگونه رنجیدی ز تو قدیس تر هرگز ندیدم من به جان تو تو گریه می کنی اما گمانت هست که خندیدی وفا را من ز تو دیدم به اسم بی وفائیها همین بود آنجه من کردم همان بود آنچه تو دیدی چرا بازی کنی با من خیانت از توئی هرگز فقط یک لحظه دور از من به یک بیگانه خندیدی … * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * می روی و در بیراهه ی خیانت گم میشوی می روی و هر قدمت آفتی است و هر نگاهم شکایتیست هراس بر وجودم چنگ می زند مرغ شوم بر ویرانه ها می خواند سیاهی جان می گیرد و سایه چرکین خیانت تمامی سطح آبی قلبم را می پوشاند باتلاق رذالتها تو را می بلعد و تو نیز تمامی روشنی ها را ومن تنهاتر از هر غروب دیگری دست بر تن خاک می کشم و بنگر بر زبانه های آتش درونم که به کبریت تو جان گرفت و جانم سوزاند. . * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * شادیت را ز دور میبینم بانگ خندان صدایت بر دلم میکوبد چه صدای زشتی چه نوای شومی مشت بی رحم خیانت به سرم میکوبد من از این درد به خود میپیچم همچو کرمی زخمی چشم مست تو برای دگری میخندد و برای من ِ عاشق درد بی رحم سیاهی ست که بر این جان ترک خورده روان میسازی چشم غمگین دلم پر خون است دل من میشکند از یاد آن ایّامی که به روی پدرم جوشیدم به تن ِ پیر ِ چروکیدۀ او رخت غم پوشیدم رسم غفلت این است گله ای از تو ندارم هرگز هستیم را به تو بخشیدم لیک * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * خیانت دیدم وُ گفتم : تلافی می کنم من هم اگر با دیگری باشم؛ سبک تر می شود دردم خیانت کردم اما تو؛ ز من با طعنه پرسیدی : چرا با اینکه بیزاری دچار ترس و تردیدی؟ خیانت کردی و چون ابر؛ به شَکَّم گریه باریدم خیانت کردم وُ اشکی به چشمانت نمی دیدم تلافی کردم و دردی فزون گردیده بر دردم درونت از غمم خالیست ؛ خیانت من به خود کردم گناهت گردنم مانده ؛ چه تاوانی که پس دادم چه کردم با خیالاتم ؛ نخواهد رفت از یادم . * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * خیانت کرده ام …. آری و بر عشق تو می خندم دو چشمت را خودم امشب به روی خویش می بندم خیانت کرده ام …. آری نمی دانی و می گویم بدان راهی دگر بی تو برای عشق می جویم وفایم را ندیدی که خیانت را ببین حالا دل تنگم ندیدی که دل سنگم ببین اما ندیدی غرق احساسم ندیدی گریه هایم را خیانت کرده ام تا تو ببینی خنده هایم را خیانت کرده ام …. آری چه خشنودم که می دانی مکن اندیشه باطل که قلبم را بسوزانی امانت داده بودم دل به دستانت نفهمیدی؟ چه آوردی به روز دل