امروز که می رسم توقف معنا داری می کنم!می ایستم سر می چرخانم و تک تک

 روز های گذشته را

ورق می زنم.ثانیه ها که نه....روزها و ماه های بی تو بودنم را می شمارم

 تا به امروز می رسم!

سخت بوده خیلی سخت....بی تو بودنم را می گویم اما.....

اما همین حس بودنت آرامم می کند.نمی دانم،نمی دانم چند بار دیگر امروز را می بینم!!!

اما می دانم که بی تو واژه واژه روز های عمرم تلخ و سرد شده اند......

به امروز که می رسم روز های با تو بودن و برای با تو بودنم را بیشتر شمارش می کنم

و از لحظه های بدون تو بودنم بیشتر خجالت می کشم....ای کاش می شد!

ای کاش می شد امروز نگاهمان در هم گره بخورد و...

و لحظه ناب زندگی متولد شود!

ای کاش.....!

 

...............................

پ.ن:این روزا زیاد حالم خوب نیست نمی دونم چمه،احساس تنهایی می کنم.

 

بدون شرح

 

 

 

 

 

...غم وغصم بی شماره... ...اونیکه تنها ترین... ... حتی سایه ام نداره... ...این منم که خوبیامو... ...کسی هرگز نشناخته... ...اونکه در راه رفاقت... ...همه هستی شو باخته... ...هر رفیق راهی با من... ...دوسه روزی همسفر بود......ادعای هر رفاقت... ... واسه من چه زودگذربود... ...هر کی بازمزمه عشق... ... دو سه روزی عاشقم شد... ... عشق اون باعث زجر... ...همه دقایقم شد... ...اونکه عاشق بود عمری... ... ز جدا شدن می ترسید... ...همه هراس وترسش... ... به دروغش نمی ارزید... ... چه اثرازاین صداقت... ... چه ثمرازاین نجا بت... ... وقتی قد سرسوزن... ... به وفا نکردیم عادت هر چقدر از این شعر خوشتون اومدبگید چون مال خودمه

هر چند که دلتنگ تر از تنگ بلورم با کوه غمت سنگ تر از سنگ صبورم اندوه من انبوه تر از دامن الوند باشکوه تر از کوه دماوند غرورم يک عمر پريشاني دل بسته به مويي است تنها سر مويي ز سر موي تو دورم اي عشق به شوق تو گذر مي کنم از خويش تو قاف قرار من و من عين عبورم بگذار به بالاي بلند تو ببالم کز تيره ي نيلوفرم و تشنه ي نورم ღ♥ღ

عشق ، در واقع عذاب است، ولی محروم بودن از عشق مرگ است یادمان باشد سر سجاده عشق؛ جز برای دل محبوب دعایی نکنیم یادمان باشد اگر خاطر مان تنها ماند طلب عشق ز هر بی سرو پایی نکنیم

؛؛سرد است و من تنهام؛؛ چـه جمـلـه ای ! پــــُر از کـلیـشه … پـــُـر از تـهـوع … جـای ِ گـرمی نـشستـه ای و می خـوانـی : ” ســرد اسـت “… یـخ نمـی کنـی … حـس نـمی کنـی … کـه مـن بـرای ِ نـوشتـن ِ همیـن دو کلمـه چـه سرمایـی را گـذرانـدم